سؤال اصلی و اساسی آن است که چگونه میتوان کلاس درس را جذاب، دلپذیر و خوشایند
نمود تا نه فقط مقررات آموزشی بلکه اشتیاق فراگیران برای یادگیری و حس کنجکاوی و
حقیقتجویی آنان عمدهترین عامل حضور در کلاس شود و رعایت انضباط و مقررات و آداب
آموزشی را برای بهرهبرداری بیشتر از کلاس باعث گردد؟
آیا میتوان با قاطعیت و انعطافناپذیری و با اعمال حاکمیت و مدیریت بیچون و چرا
کلاس را جذاب ساخت؟
آیا با واگذار کردن فراگیران به حال خود و حذف نظارت و مدیریت (مثل بیتوجهی به آمد
و شدهای نابهنگام دانشجویان در حین تدریس، مزهپرانیهای بیجا، لطیفهگوییهای
مستمر، اتلاف وقت کلاس به مسائل و مطالب بیرونی و خارج از درس و اموری از این قبیل)
میتوان کلاس را جذاب ساخت و شوق فراگیر برای حضور در کلاس را برانگیخت؟
آیا اجازه هر نوع اظهارنظر، هر نوع سخن و پرسش و به اصطلاح رایجتر اجازه «گفتمان
آزاد» میتواند به جذابیت کلاس کمک نماید یا آن که باید به عوامل دیگری توجه نمود و
به جای جذابیت زودگذر - که نتایج زودگذری از آن حاصل میشود - به جذابیت پایدار
کلاس اندیشید و کلاس درس را با حفظ کلاس بودن و جریان داشتن درس و تعلیم در آن برای
فراگیران مبارک و مطلوب گردانید؟
حال در این مقاله سعی شده است تا راه کار هایی را برای ایجاد جذابیت در کلاس درس- که یکی از ضروریات آموزش در ایران نیز است – ارائه گردد . یکی از مشکلاتی که هم اکنون دامن گیر آموزش ایران است این است که کلاس ها جذابیت لازم را برای جذب دانش آموز به کلاس درس را ندارد و برای همین دانش آموزان از کلاس درس فراری می باشند و هر روز آرزوی تعطیلی کلاس را دارند و همیشه به دنبال راهی هستند که از کلاس فرار کنند. .
برای جمع آوری این اطلاعات مطالعاتی از کتاب ها و مجلات و سایت های اینترنتی صورت گرفته شده است و مطالبی آورده شده است که امیدوارم مورد توجه خوانندگان قرار گیرد.